شکستگی لگن چیست

شکستگی لگن

شکستگی لگن یکی از شایعترین و مهلک ترین شکستگی های بدن انسان است. این شکستگی ها نه فقط استخوان بلکه کل بدن و کارکرد آن را تحت تاثیر قرار داده و میتوانند مشکلات بالقوه زیادی را برای فرد ایجاد کنند.

شکستگی های لگن میتوانند بر اثر ضربات بسیار شدید مانند تصادف اتومبیل یا بدنبال یک زمین خوردن ساده ایجاد شوند.

شکستگی لگن باید زود درمان شود و تاخیر در درمان آن میتواند عواقب جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد. این شکستگی ها میتوانند در هر سنی ایجاد شوند.

در صورتیکه در سنین پایین اتفاق بیفتند معمولا بدنبال وارد شدن نیرویهای قوی به استخوان مثلا بدنبال تصادف وسایل نقلیه یا سقوط از ارتفاع ایجاد میشوند و اگر در سنین بالا باشند معمولا علت آنها زمین خوردن است.

درمان شکستگی لگن نیاز به تبحر بالایی دارد. بهترین درمان باید در همان چند روز اول ایجاد شکستگی انجام شود وگرنه درصورت بروز مشکلات اعمال جراحی بعدی بسیار پیچیده و با نتایج غیر قابل پیش بینی خواهند بود.

شکستگی لگن را میتوان به چهار دسته کلی تقسیم کرد. شامل شکستگی های مفصل ران، حلقه لگن و شکستگی های استابولوم و شکستگی های حلقه لگن و شکستگی های سر استخوان ران. شایعترین شکستگی لگن شکستگی مفصل ران هستند که به آنها شکستگی هیپ هم میگویند.

در این مقاله راجع به تک تک موارد بالا اطلاعات دقیقی داده میشود.

شکستگی لگن در مفصل ران  یا هیپ

شکستگی هیپ یا مفصل ران

شکستگی مفصل ران Hip fractures به شکستگی هایی میگویند که در یک چهارم بالایی استخوان ران ایجاد میشوند. شکستگی های مفصل ران شایعترین انواع شکستگی های لگن هستند و برای درمان آنها غالبا نیاز به عمل جراحی وجود دارد.

مفصل ران یا هیپ در محل اتصال لگن و ران قرار گرفته و شکستگی های آن بخصوص در سنین بالا شایع هستند. شکستگی های مفصل ران معمولا به علت زمین خوردن ایجاد میشوند و عواملی مانند پوکی استخوان موجب افزایش احتمال بروز آن میشوند.

به علت اینکه این شکستگی ها بیشتر در سنین بالا اتفاق میفتند وقوع آنها میتواند تاثیرات منفی بالقوه ای در توانایی راه رفتن فرد برای همیشه ایجاد کند.

شکستگی های مفصل ران شایع ترین نوع شکستگی های لگن هستند و در بسیاری از مواردی که میشنوید کسی دچار شکستگی لگن شده همین مفصل ران وی دچار آسیب شده است.

آناتومی مختصر مفصل ران

مفصل ران یک مفصل سینوویال توپ و کاسه ای ball and socket joint است که وظیفه آن اتصال ران به لگن متصل است. این مفصل از کنار هم قرار گرفتن سر استخوان ران در داخل حفره استابولوم لگن بوجود میاید. مفصل ران هم پایداری و هم دامنه حرکتی زیادی دارد.

این مفصل بسیار قوی است و به راحتی دچار دررفتگی و شکستگی نمیشود و آسیب به آن معمولا مستلزم وارد شدن نیروهای بزرگی است مگر اینکه استخوان های آن دچار پوکی شده باشند که میتوانند با نیروی مختصری مانند زمین خوردن هم شکسته شوند.

مفصل ران

سر استخوان ران بالاترین قسمت استخوان ران است که به شکل یک کره یا گوی است. سر استخوان ران به توسط گردن استخوان ران به قسمت های پایین تر استخوان ران متصل میشود.

در پایین گردن استخوان ران دو برجستگی استخوانی به نام های تروکانتر بزرگ و تروکانتر کوچک وجود دارند که محل اتصال عضلات مهم و قوی لگن هستند.

تروکانتر بزرگ تنها قسمت مفصل ران است که میتوان آن را از روی پوست لمس کرد. استخوان تنه ران در زیر تروکانتر ها را ناحیه ساب تروکانتریک مینامند.

علل شکستگی مفصل ران در ناحیه لگن

مفصل ران معمولا بدنبال زمین خوردن یا به علت وارد شدن مستقیم ضربه به قسمت کناری لگن ایجاد میشود. بعضی بیماری ها مانند پوکی استخوان Osteoporosis یا ابتلا به بعضی سرطان ها میتوانند استخوان این ناحیه را به قدری ضعیف کنند که با نیروی کمتری دچار شکستگی شود.

وقتی ضعف استخوان خیلی شدید باشد حتی با ایستادن یا راه رفتن هم استخوان های این ناحیه میتوانند دچار شکستگی شوند.

علائم شکستگی لگن در مفصل ران

مهمترین علامت شکستگی های مفصل ران در ناحیه لگن احساس درد در ناحیه بالای ران یا در کشاله ران است. درد بیمار با هر حرکتی که به ران میدهد بیشتر میشود و او سعی میکند ران خود را تا جای ممکن بیحرکت نکه دارد. بخصوص خم کردن و چرخش ران بسیار دردناک میشود.

وقتی که شکستگی لگن در مفصل ران بدنبال ضعیف شدن استخوان در این ناحیه ایجاد میشود مثلا موقعی که بیمار پوکی استخوان دارد یا به علت متاستاز سرطانی، استخوان این ناحیه ضعیف شده است بیمار ممکن است درد گنگی را در ناحیه کشاله ران چند هفته قبل از ایجاد شکستگی احساس کند.

علامت دیگر شکستگی مفصل ران کوتاه شدن اندام تحتانی است. در بیماری که دچار شکستگی مفصل ران شده پای شکسته شده کوتاه تر شده و معمولا به سمت خارج چرخش پیدا میکند. بعد از گذشت چند روز از شکستگی ممکن است ورم و خونمردگی در پوست قسمت خارجی و جلویی ناحیه لگن دیده شود.

بیماری که دچار شکستگی لگن در مفصل ران شده در غالب موارد توانایی راه رفتن را از دست میدهد مگر در مواردی که شکستگی بسیار جزئی و با جابجایی کم باشد که بیمار حتی با وجود شکستگی ممکن است بتواند راه برود البته موقع راه رفتن درد خواهد داشت.

تشخیص شکستگی لگن در مفصل ران

اساس تشخیص شکستگی های مفصل ران تصویربرداری Imaging است. البته پزشک میتواند با معاینه بیمار قرینه هایی در مورد وجود این شکستگی پیدا کند مثل کوتاه شدن پا یا چرخیدن پا به سمت خارج یا ورم و خونمردگی در ناحیه لگن ولی تشخیص نهایی و قطعی همیشه با تصویربرداری است.

شکستگی هیپ

اساسی ترین روش تصویربرداری برای تشخیص شکستگی های لگن رادیوگرافی ساده است. با کمک رادیوگرافی ساده در غالب موارد میتوان شکستگی های مفصل ران را تشخیص داد.

در مواردی که شکستگی بسیار خفیف باشد ممکن است رادیوگرافی ساده چیزی را نشان ندهد. در این موارد و وقتی درجه شک پزشک به شکستگی بالا است وی از روش های دیگر تصویربرداری مانند سی تی اسکن CT scan و ام آر آی MRI استفاده میکند.

انواع شکستگی لگن در مفصل ران

شکستگی های هیپ یا مفصل ران را برحسب محل آناتومیک آنها به سه دسته شکستگی های گردن استخوان ران و شکستگی های اینترتروکانتریک و شکستگی های ساب تروکانتریک تقسیم میکنند.

شکستگی هیپ

شکستگی های گردن استخوان ران Femoral neck fractures : این دسته از شکستگی های مفصل ران را شکستگی های داخل کپسولی هم مینامند.

علت این نامگذاری این است که قسمت اعظم گردن استخوان ران در داخل کپسول مفصل قرار دارد پس شکستگی های گردن استخوان ران داخل کپسول مفصلی است ولی شکستگی های پایین تر یعنی شکستگی های اینترتروکانتریک و ساب تروکانتریک خارج کپسولی محسوب میشوند.

شکستگی های گردن استخوان ران ممکن است موجب کوتاهی پا یا چرخش پا به بیرون نشوند. این شکستگی ها معمولا خوب جوش نمیخورند و بعد از وقوع آنها احتمال سیاه شدن سر استخوان ران وجود دارد.

این خصوصیات به علت مشکلاتی است که در خونرسانی سر و گردن استخوان ران وجود دارد. این نواحی خونرسانی خوبی ندارند.

شکستگی های اینترتروکانتریک intertrochanteric fracture: این شکستگی ها در ناحیه ای از بالای استخوان ران ایجاد میشود که به آن ناحیه اینترتروکانتریک میگویند.

در زیر گردن استخوان ران دو برجستگی استخوانی به نام های تروکانتر بزرگ و تروکانتر کوچک وجود دارد که محل اتصال تاندون های عضلات بسیار قوی ناحیه لگن هستند.

شکستگی هایی که در در اطراف این برجستگی های استخوانی ایجاد میشوند را شکستگی های اینترتروکانتریک میگویند.

این شکستگی ها معمولا در افراد مسنی ایجاد میشوند که استخوان های ضعیفی دارند. در غالب افرادی که دچار این شکستگی ها میشوند پا کوتاه شده و به خارج چرخش پیدا میکند.

شکستگی های ساب تروکانتریک subtrochanteric fracture : این شکستگی ها در قسمت های بالایی تنه استخوان ران و در زیر تروکانترهای استخوان ران ایجاد میشوند.

درمان آن تقریبا در غالب موارد جراحی تعویض مفصل ران است. احتمال جوش نخوردن در این شکستگی زیاد است.

گاهی اوقات شکستگی های لگن در مفصل ران در بیش از یک ناحیه ایجاد میشود مثلا شکستگی میتواند هم در ناحیه اینترتروکانتریک و هم در ناحیه ساب تروکانتریک باشد.

درمان شکستگی مفصل ران در ناحیه لگن

شکستگی لگن

بعد از اینکه تشخیص شکستگی مفصل ران داده شد پزشک معالج وضعیت سلامتی کلی بیمار را مورد بررسی قرار میدهد. درمان این شکستگی ها غالبا عمل جراحی است.

ندرتا اگر بیمار مشکلات طبی زیادی داشته باشد و بدن او تحمل جراحی و بیهوشی را نداشته باشد جراحی انجام نمیشود ولی در این موارد بیمار به احتمال زیاد توانایی راه رفتن را برای همیشه از دست خواهد داد.

در اکثریت بیمارانی که شکستگی مفصل ران دارند درمان با کمک عمل جراحی است. عمل جراحی این بیماران هرچه زودتر انجام شود بهتر است. البته قطعا زمانی لازم است تا بیمار برای جراحی آماده شود.

این آمادگی بصورت انجام آزمایشات لازم و بررسی سیستم قلبی عروقی و تنفسی بیمار و ویزیت او به توسط پزشکان مشاور مثل متخصصین قلب و بیهوشی خواهد بود.

جراحی میتواند هم با بیهوشی عمومی و هم با بیحسی انجام شود. نوع جراحی بسته به محل جراحی و وضعیت کلی بیمار دارد.

در شکستگی های لگن در ناحیه گردن استخوان ران نوع درمان بسته به سن بیمار دارد. در مواردی که شکستگی بدون جابجایی باشد درمان معمولا بصورت فیکس کردن محل شکستگی به توسط چند عدد پیچ است.

در مواردی که شکستگی با جابجایی باشد اگر سن بیمار زیر 60 سال باشد درمان معمولا بصورت جااندازی شکستگی و فیکس کردن آن با پیچ یا پلاک است و در مواردی که شکستگی با جابجایی در فرد با سن بالای 60 سال باشد درمان معمولا جراحی آرتروپلاستی است.

در آرتروپلاستی سر استخوان ران کلا برداشته میشود و به جای آن یک سر مصنوعی جایگرین میشود.

علت این تفاوت در رویکرد این است که در سنین بالا احتمال جوش خوردن شکستگی گردن استخوان ران کم است و پزشک ترجیح میدهد که به جای سعی در جوش دادن شکستگی بیمار را هر چه زودتر تشویق به راه رفتن کند که این با جراحی آرتروپلاستی امکان پذیر است.

در شکستگی های اینترتروکانتریک درمان معمولا بصورت جااندازی شکستگی و فیکس کردن آن با کمک نوعی پلیت به نام دی اچ اس DHS یا استفاده از میله های داخل استخوانی intramedullary nail است.

در این نوع از شکستگی احتمال تغییر شکل مفصل ران و یا کوتاه شدن پا و یا جابجا شدن پیچ و پلاک بکار رفته در جراحی وجود دارد.

DHS
DHS

در شکستگی ساب تروکانتریک درمان معمولا بصورت عمل جراحی جااندازی شکستگی و فیکس کردن با میله داخل استخوانی یا پیچ و پلاک است.

اهمیت شکستگی های لگن در مفصل ران چیست

غالب شکستگی های مفصل ران در سنین بالا ایجاد میشوند و میتوانند مشکلات جدی را تا آخر عمر برای بیمار ایجاد کنند. این شکستگی ها بیشتر در خانم ها و بعد از سن یائسگی که استخوان ها به سمت پوک شدن پیش میروند بیشتر دیده میشود.

افرادی که بیماری های زمینه ای مانند بیماری های قلبی ریوی یا کلیوی دارند بیشتر به این شکستگی ها دچار میشوند و این مراقبت از بیمار را باز هم مشکل تر میکند.

طبق آمار تنها یک سوم افراد مسنی که دچار این شکستگی میشوند بعد از درمان خواهند توانست توانایی راه رفتن قبل از شکستگی را دوباره بدست آوند و یک سوم دیگر مشکلاتی در راه رفتن پیدا خواهند کرد.

متاسفانه یک چهارم تا یک سوم افراد مسنی که دچار شکستگی مفصل ران میشوند در یک سال اول بعد از شکستگی فوت میکنند.

این احتمال فوت در سال های بعد هم بالا میماند بطوریکه هشت سال بعد از شکستگی ریسک مرگ و میر در این افراد حدود دوبرابر دیگر همسالانشان خواهد ماند. علت فوت متفاوت است ولی میتواند مشکلاتی مانند سکته قلبی یا مغزی یا عفونت های ریوی و یا ادراری باشد.

پس میبینیم خطراتی که با وقوع این دسته از شکستکی ها جان بیمار و سلامتی وی را تهدید میکند بسیار زیاد است و این مسئله اهمیت این شکستگی ها را نشان میدهد.

خوشبختانه نکات مثبتی هم وجود دارد.

علت عمده بروز شکستگی های لگن در مفصل ران در سنین بالا پوکی استخوان است و پوکی استخوان تا حدود زیادی قابل پیشگیری است. پس میتوان احتمال شکستگی مفصل ران را با پیشگیری از پوکی استخوان کم کرد.

رعایت اقداماتی مانند مصرف کافی کلسیم و ویتامین دی و داشتن فعالیت های بدنی بخصوص راه رفتن به اندازه کافی میتواند تا حدود زیادی از بروز شکستگی های مفصل ران پیشگیری کند.

با در نظر گرفتن اینکه متوسط سن جامعه در حال بالا رفتن است و شکستگی های مفصل ران بیشتر در سنین بالا ایجاد میشود اهمیت توجه به این شکستگی ها و راه های پیشگیری از آن خود را بیش از پیش نمایان میکند.

چه عواملی احتمال بروز شکستگی لگن در مفصل ران را بیشتر میکنند

وجود عواملی خاصی در هر فرد میتواند احتمال بروز شکستگی های مفصل ران در ناحیه لگن را افزایش دهد. البته وجود یکی یا چند تا از این عوامل در یک فرد حتما نشان این نیست که آن فرد دچار شکستگی مفصل ران خواهد شد ولی احتمال بروز آن را افزایش میدهد.

دانستن تاثیر این عوامل میتواند به ما کم کند تا با پیشگیری از آنها احتمال وقوع این شکستگی ها را کم کنیم. مهمترین این عوامل عبارتند از

  • وجود پوکی استخوان
  • سن بالای 65 در زنان و سنی بالای 75 سال در مردان
  • زن بودن
  • داشتن سابقه خانوادگی پوکی استخوان یا شکستگی مفصل ران
  • داشتن سابقه شکستگی ناشی از پوکی استخوان در لگن یا ستون مهره یا مچ دست
  • لاغر و قدبلند بودن
  • مصرف سیگار و دیگر دخانیات
  • عدم تعادل و بالا بودن احتمال زمین خوردن
  • اختلال بینایی بطوریکه احتمال زمین خوردن را افزایش دهد
  • مصرف داروهای حاوی کورتون
  • مصرف زیاد الکل و قهوه
  • مصرف کم کلسیم و ویتامین دی
  • مصرف داروهای خواب آور یا کم کننده تعادل
  • نداشتن فعالیت بدنی یا کم بودن آن
  • الزایمر
  • زندگی در خانه سالمندان

مهمترین عاملی که احتمال شکستگی لگن در مفصل ران را زیاد میکند وجود پوکی استخوان است. در بیماری های زیر احتمال پوکی استخوان زیاد میشود و با درمان این بیماری ها میتوان احتمال شکستگی های مفصل ران را کم کرد

  • یائسگی زودرس
  • پرکاری تیروئید یا پاراتیروئید
  • وجود سوء جذب مثلا در بیماری های التهابی روده یا بیماری سلیاک
  • وجود روماتیسم هایی مانند روماتیسم مفصلی
  • بیماری های مزمن کبدی
  • نارسایی کلیوی

چگونه از بروز شکستگی های لگن در مفصل ران پیشگیری کنیم

لبنیات

دو کار عمده برای پیشگیری از شکستگی ها مفصل ران مهم و لازم است. یکی اینکه به هر طریق ممکن استخوان های بدن را قوی کرده و از هر عاملی که موجب پوکی آنها میشود دوری کنیم و دیگری اینکه هر عاملی را که ممکن است احتمال زمین خوردن را زیاد کند پیدا کرده و با آن مقابله کنیم.

مهمترین عواملی که میتوانند استخوان های لگن و مفصل ران را قویتر کنند تغذیه مناسب و داشتن فعالیت بدنی کافی است.

پس مهمترین نکات تغذیه ای در پیشگیری از شکستگی مفصل ران عبارتند از

مصرف کافی کلسیم: مهمترین و غنی ترین منبع کلسیم برای بدن در لبنیات است. در این میان مصرف شیر و ماست مهمترین منابع دریافت کلسیم هستند.

مصرف روزی یک لیتر شیر یا یک لیتر ماست میتواند روزی یک گرم کلسیم را به بدن ما برساند و این یک گرم حداقل میزانی است که بدن برای حفظ تراکم استخوان به آن نیاز دارد

مصرف کافی ویتامین دی: ویتامین دی یکی از مهم ترین ویتامین هایی است که در کنترل میزان کلسیم استخوان های بدن تاثیر گذار است.

حتی اگر کلسیم به اندازه کافی به بدن ما برسد وقتی ویتامین دی کافی نداریم استخوان های بدن و از جمله استخوان لگن ما هم ضعیف باقی میماند

مصرف کافی پروتئین: یکی از ساختارهای مهم استخوان ها پروتئین است. استخوان ها داربستی از پروتئین دارند که املاح کلسیم بر روی آن سوار میشود.

مصرف ناکافی پروتئین میتواند میزان و کارکرد این داربست را ضعیف کرده و موجب پوکی استخوان شود. پس مصرف کافی غذاهای حاوی پروتئین از راه های کاهنده شکستگی های مفصل ران است

کاهش مصرف الکل و قهوه و سیگار: چون ثابت شده است مصرف زیاد الکل و کافئین و سیگار میتواند منجر به پوکی استخوان شود.

مهمترین فعالیت بدنی که موجب قویتر شدن استخوان های لگن میشوند راه رفتن و دویدن است.

این دو ورزش میتوانند با اعمال نیروهای مکرر به استخوان های لگن و اندام تحتانی موجب قویتر شدن آنها شده و احتمال شکستکی را کم کنند. همچنین انجام ورزش های تعادلی مانند تای چی میتواند احتمال زمین خوردن را کم کند.

همچنین برای پیشگیری از زمین خوردن باید به نکات زیر توجه کرد

اگر مشکل بینایی داریم باید با مراجعه مکرر به چشم پزشک آن را تا حد امکان تصحیح کنیم

مصرف داروهایی که موجب سرگیجه میشوند را به حداقل برسانیم

اگر اختلال تعادل یا الزایمر داریم یا به علت مشکلات بینایی یا مصرف دارو تعادل خوبی نداریم باید در موقع راه رفتن از عصا استفاده کنیم و مسیر حرکت در منزل را طوری در نظر بگیریم که احتمال لغزش و سر خوردن و زمین خوردن به حداقل برسد.

چیزهای اضافه را از کف منزل جمع کنیم تا پای ما در حین راه رفتن به آنها گیر نکند. نور کافی در منزل باشد تا بتوانیم به خوبی جلوی پایمان را ببینیم و در کنار پله ها و توالت و حمام بر روی دیوار دستگیره داشته باشیم تا با گرفتن آنها احتمال زمین خوردن خود ار کاهش دهیم.

در نهایت کنترل بیماری هایی مانند دیابت یا نارسایی های کبدی یا کلیوی را تا حد امکان کنترل کنیم. در صورتی که پزشک برای ما تشخیص پوکی استخوان داده و نیاز به مصرف داروهای ضد پوکی استخوان داریم حتما از آنها استفاده کنیم تا احتمال شکستگی کم شود.

شکستگی های حلقه لگن

شکستگی حلقه لگن

لگن استخوان بسیار بزرگی به صورت یک حلقه است که در زیر ستون فقرات و در بالای اندام های تحتانی قرار گرفته است. حلقه استخوان لگن از دو استخوان در دو طرف و یک استخوان در پشت درست شده است.

استخوان طرفی را استخوان بی نام میگویند و استخوان پشتی ساکروم یا خاجی نام دارد. هر استخوان بی نام از به هم پیوستن سه استخوان به نام های ایلیوم و ایسکیوم و پوبیس درست میشود. شکستگی های این استخوان زیاد شایع نیست. چیزی در حدود سه درصد کل شکستگی های بدن.

درون لگن قسمت های مهمی از سیستم های ادراری و تولید مثل و گوارشی وجود دارند. این شکستگی ها میتوانند موجب آسیب های شدید ارگان های داخل لگن مانند مثانه یا مجرای ادراری و یا آسیب عروق و اعصاب مهم شوند.

آسیب های حلقه لگنی Pelvic ring injuries میتوانند بصورت شکستگی های استخوان ساکروم، شکستگی های استخوان ایلیوم، شکستگی های استخوان پوبیس، دررفتگی های مفصل ساکروایلیاک، دررفتگی های سمفیز پوبیس باشد ولی در بسیاری از موارد ترکیبی از این آسیب ها وجود دارد.

انواع شکستگی های حلقه لگن

شکستگی های حلقه لگن به دو نوع شکستگی های پایدار و شکستگی های ناپایدار تقسیم میشوند. در شکستگی های پایدار قسمت کوچکی از حلقه لگن جدا میشود یا شکستگی فقط در یک قسمت از این حلقه و با جابجایی اندک است.

این شکستگی ها معمولا بر اثر آسیب های کم شدت (که به آنها آسیب های با انرژی کم هم گفته میشود) مانند زمین خوردن در افراد مسن ایجاد میشود.

نوع دیگر آسیب های ناپایدار حلقه لگنی است که در آنها حلقه لگن معمولا در دو نقطه تدام خود را از دست داده و باز میشود.

قطعات در این آسیب ها معمولا کاملا جابجا شده اند. آسیب های ناپایدار حلقه لگن معمولا براثر ضربات پرانرژی مانند تصادفات اتومبیل یا سقوط از بلندی ایجاد میشوند.

هر کدام از شکستگی های پایدار یا ناپایدار میتوانند بصورت شکستگی باز یا بسته باشند. در شکستگی های باز پوست زخمی شده و این زخم با محل شکستگی ارتباط پیدا میکند ولی در شکستگی های بسته زخمی در کار نیست یا زخم سطحی است و به محل شکستگی راه ندارد.

شکستگی های باز آسیب های جدی تری هستند و احتمال بروز عوارضی مانند عفونت یا جوش نخوردن در آنها بیشتر است.

علائم و تشخیص شکستگی های حلقه لگن

همه شکستگی های حلقه لگن ایجاد درد میکنند. غالب بیمارانی که دچار این شکستگی ها میشوند نمیتوانند راه بروند و یا اگر راه میروند درد شدیدی دارند. گایه اوقات کبودی در پوست روی لگن و یا ورم در اطراف لگن هم وجود دارد.

در خیلی از بیمارانی که دچار شکستگی های حلقه لگن میشوند آسیب های قسمت های دیگر بدن مانند آسیب به سر یا قفسه سینه یا شکم هم وجود دارد یا بیمار دچار شکستگی در قسمت های دیگر بدن هم هست.

در بسیاری از این بیماران خونریزی های شدید در لگن یا شکم هم وجود دارد. این خونریزی ها میتوانند به علت خود شکستگی یا به علت پاره شدن عروق خونی لگن ایجاد شوند.

بنابراین خیلی از بیماران با شکستگی حلقه لگن را بعد از آسیب به اورژانس میبرند. در اورژانس این بیماران باید تحت نظر چندین متخصص مانند متخصص های ارتوپدی و جراح مغز و اعصاب و جراحی داخلی قرار گیرد.

پزشک معمولا بعد از معاینه بیمار و مشکوک شدن به شکستگی حلقه لگن از او تصویربرداری میکند. تصویربرداری هایی مانند رادیوگرافی ساده و سی تی اسکن و در مواردی ام آر آی میتوانند اطلاعات دقیقی در مورد نوع شکستگی و شدت آن در اختیار پزشک معالج قرار دهد. پزشک براساس این اطلاعات روش درمانی مناسب را برنامه ریزی میکند.

درمان شکستگی های حلقه لگن

شکستگی ساکروم

درمان این شکستگی ها بسته به شدت آنها متفاوت است. در شکستگی هایی که بر اثر ضربات خفیف مانند زمین خوردن ایجاد میشود درمان معمولا بصورت غیر جراحی است.

در این نوع از درمان بیمار به مدت چند ماه و تا وقتی استخوان های شکسته شده جوش بخورند با واکر یا دو عصای زیر بغل ران میرود و برای کاهش درد از داروهای ضد درد و ضد التهابی استفاده میکند.

وقتی شکستگی ناپایدار بوده و بر اثر آسیب های شدیدتر مانند سقوط از ارتفاع یا تصادف اتومبیل ایجاد میشود بیمار غالبا نیاز به عمل جراحی دارد.

در این موارد تسریع در جراحی این شکستگی ها بسیار مهم است چون معمولا در صورت تاخیر بیش از سه هفته عملا جراحی غیر ممکن یا با نتایج غیر قابل پیش بینی همراه است.

درمان شکستگی های حلقه لگن معمولا بصورت جراحی باز یا بسته انجام میشود. در چند روز اول که بیمار در بیمارستان بستری شده و قبل از جراحی اصلی بیمار تحت کشش اسکلتال یا استخوانی قرار میگیرد تا درد کم شده و جابجایی شکستگی ها کمتر شده و احتمال آسیب به دیگر ساختمان های داخل لگن کم شود.

این کشش از طریق وزنه و ریسمان هایی اعمال میشود که به یک میله فلزی که از استخوان ران یا ساق بیمار عبور کرده متصل شده است.

ذکر این نکته مهم است که کشش استخوانی فقط به عنوان یک اقدام موقت و تا قبل از آماده شدن بیمار برای جراحی اصلی مفید است و به عنوان درمان اصلی و دائمی بکار برده نمیشود.

مراحل بعد از جراحی شکستگی های حلقه لگن

بعد از جراحی شکستگی های حلقه لگن بیمار تا حدود سه ماه باید با واکر یا دو عصای زیر بغل راه رفته و هنگام راه رفتن نباید پای طرف شکسته شده لگن را بصورت کامل بر روی زمین فشار دهد.

بعد از سه ماه و بعد از اینکه پزشک معالج مطمئن شد محل شکستگی جوش خورده است به بیمار اجازه میدهد تا بتدریج عصا یا واکر را کنار بگذارد.

در این مدت بیمار با کمک فیزیوتراپ باید حرکاتی را انجام دهد تا دامنه حرکات مفاصل ران و زانو و کمر حفظ شده و عضلات اطراف این مفاصل قوی باقی بمانند.

بعد از جراحی پزشک تا مدتی به بیمار داروهای مسکنی میدهد تا شدت درد کم شود. همچنین در این مدت از داروهای رقیق کننده خون استفاده میشود تا احتمال بروز لخته در پا و لگن کم شود.

شکستگی های پایدار حلقه لگن معمولا بدون عارضه خاصی یا با عارضه کمی بهبود میابند ولی شکستگی های ناپایدار میتوانند موجب خونریزی های کشنده شوند و عوارضی مانند بدجوش خوردن یا جوش نخوردن آنها میتواند موجب کوتاهی پا و تغییر شکل لگن و ایجاد لنگش گردد.

شکستگی های سر استخوان ران در ناحیح لگن

شکستگی پیپکینز

سر استخوان ران بالاترین قسمت این استخوان است که درون حفره استابولوم قرار گرفته و مفصل ران را درست میکند. شکستگی های سر استخوان ران را نباید با شکستگی های گردن استخوان ران اشتباه گرفت.

شکستگی گردن استخوان ران موجب جدا شدن سر از تنه استخوان میشود ولی در شکستگی سر استخوان ران قسمتی از سر شکسته و از آن جدا میشود.

شکستگی های لگن در ناحیه سر استخوان ران Femoral Head Fractures غالبا همراه با دررفتگی مفصل ران ایجاد میشوند.

پزشک باید بعد از جاانداختن دررفتگی مفصل ران رادیوگرافی و در صورت لزوم سی تی اسکن بیمار را به دقت مورد ارزیابی قرار دهد تا در صورت وجود هر گونه آسیب در سر استخوان ران آن را به موقع کشف کند.

درمان این شکستگی ها در بسیاری از موارد عمل جراحی است. درمان جراحی این شکستگی ها نیاز به تخصص و مهارت و تجربه بالایی دارد و بصورت جااندازی قطعه شکسته شده و فیکس کردن آن با پیچ است.

در صورتیکه درمان شکستگی های سر استخوان ران به درستی صورت نگیرد جوش نخوردن یا بدجوش خوردن محل شکستگی میتواند موجب بروز سائیدگی زودرس در مفصل ران شود.